Dyskopatia szyjna jest częstą przyczyną bólu szyi, zaliczamy ją do schorzeń cywilizacyjnych. Szyjna część kręgosłupa podtrzymuje ciężar głowy (ok. 4,5 kg), umożliwia jej pochylanie w przód, w tył, na boki oraz obracanie o 180 stopni. Kręgi są oddzielone krążkami międzykręgowymi (dyskami), które działają jak amortyzatory i zapobiegają pocieraniu kręgów o siebie. Dysk ma centrum zwane jądrem miażdżystym wypełnione żelem. Pęknięcie żelowego środka dysku tworzy rozdarcie w ścianie pierścienia włóknistego.
Dyskopatia szyjna to zmiany patologiczne, w obrębie krążka międzykręgowego potocznie nazywanego dyskiem. Uszkodzenie dysku skutkuje powstaniem przepukliny, której konsekwencją jest ucisk i podrażnienie nerwów rdzeniowych przyczyniające się do wystąpienia silnego bólu okolic szyi, barków, drętwienia, mrowienia ramion oraz palców u rąk, osłabienia siły mięśniowej, zawrotów głowy, a nawet utraty równowagi. Przyczyny dyskopatii szyjnej to: predyspozycje genetyczne, przeciążenia, urazy, nieprawidłowe nawyki, przyjmowanie nieprawidłowej postawy, uciążliwa praca fizyczna, wiek i procesy starzenia, otyłość, palenie tytoniu oraz stres.
Diagnostyka dyskopatii szyjnej
Wywiad lekarski i badania obrazowe są podstawą diagnozowania dyskopatii szyjnej. Lekarz poznaje historię medyczną, przebieg objawów, ewentualne czynniki ryzyka, przebyte urazy i nawyki związane ze stylem życia, które mogą być przyczyną dolegliwości. Podczas badania fizykalnego sprawdza osłabienie mięśni i weryfikuje objawy neurologiczne, ustala potencjalne źródło bólu. Na podstawie objawów stwierdzonych w badaniu lekarz zleca badania obrazowe potwierdzające i dokładnie lokalizujące przyczynę bólu.
W diagnostyce obrazowej dyskopatii szyjnej można wykonać RTG kręgosłupa szyjnego, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny kręgosłupa (RM). Najdokładniejszym badaniem obrazującym struktury anatomiczne kręgosłupa szyjnego jest rezonans magnetyczny odcinka szyjnego. RM umożliwia dokładne określenie stanu, poziomu uszkodzenia krążka międzykręgowego, zaawansowania choroby i rozległości występujących zmian, ułatwia ustalenie dalszego leczenia, a w przypadkach koniecznej interwencji chirurgicznej umożliwia dokładne zaplanowanie zabiegu. W celu pogłębienia diagnostyki lekarz może zlecić badania EMG kończyny górnej club RTG czynnościowe.
Terapia w leczeniu dyskopatii szyjnej
Przebieg leczenia zależy przede wszystkim od rodzaju i nasilenia objawów. Jeśli ból jest w miarę znośny i nie obserwuje się deficytów neurologicznych, wystarczy leczenie objawowe, odpowiednia fizjoterapia i leki przeciwbólowe z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. W około 10% przypadków, gdy brak poprawy w leczeniu zachowawczym zalecane jest leczenie operacyjne.
Najczęstszymi wskazaniami do zabiegu są: niedowłady, osłabienia siły mięśniowej, zaburzenia precyzyjnych ruchów palców, ostry ból bez poprawy po leczeniu zachowawczym, znaczne ograniczenia ruchomości odcinka szyjnego, zawroty głowy i zaburzenia równowagi. W Centrum Leczenia Chorób Kręgosłupa w Szpitalu Carolina wykonywane są nowoczesne procedury medyczne w leczeniu dyskopatii szyjnej, m.in. endoskopowe usunięcie przepukliny.
Materiał partnera zewnętrznego