Kreatywna.pl Gazeta Kreatywna
Podobne artykuły
Powieści graficzne to duże objętościowo książki zbliżone do komiksów. Dla rozróżnienia obydwu gatunków w angielskim stosowane jest pojęcie: graphic novel, które rezerwuje miejsce dla „poważnych” historii komiksowych dla dorosłych i oddziela je od popularnych komiksów o superbohaterach o standardowo nieco lżejszej tematyce. Powieści graficzne zwykle mają rozbudowaną fabułę, a czas akcji jednej powieści graficznej może obejmować czas nawet kilkudziesięciu lat. Tak zresztą jest w przypadku jednej z najpopularniejszych książek przynależących do tego gatunku – „Persepolis”.
Ze świata ogarniętego szaleństwem do powieści w czerni i bieli
„Persepolis” zdecydowanie wyłamuje się z kanonu lektur. Szokuje swoją bezpośrednią wymową, bolesną szczerością. To graficzna powieść autobiograficzna – przedstawia historię Marjane Satrapi, pochodzącej z Iranu Francuzki. Ilustracje są utrzymane w czerni i bieli oraz odcieniach szarości. W wyrazisty i wymowny sposób ukazują społeczną katastrofę widzianą oczami dziecka i konsekwencje, jakie musi ponieść dziewczyna z islamskiego kraju, gdy chce porzucić życie podporządkowane rygorystycznym zasadom, które nie mają wpływu na rzeczywistość. Samotność i konieczność poświęcenia komfortu to tylko część tychże konsekwencji. Marjane Satrapi w humorystyczny, wzruszający sposób przedstawia zwycięstwo ambitnej, pełnej wiary w świat młodej kobiety, która przełamuje bariery społeczne i tabu, by zapewnić sobie upragnioną wolność i spełnić marzenia.
Coś dla miłośników fantastycznych opowieści
Neil Gaiman jest powszechnie znany jako pisarz powieści fantasy oraz science fiction. Jednak nie każdy wie, że jest również współautorem cyklu powieści graficznych „Sandman”. Na szczególną uwagę zasługuje przede wszystkim wyjątkowy tom „Śmierć”, w którym zebrano wszystkie historie związane z tą postacią. Śmierć Gaimana nie jest bowiem stanem, ale antropomorficzną formą. Wbrew temu, co jako pierwsze nasuwa się na myśl, Śmierć nie jest bezlitosna ani okrutna. Jest przede wszystkim sprawiedliwa. Wierzy w dobro i zdaje sobie sprawę z tego, jak cenne jest życie. Śmierć, siostra Snu, przygląda się ludziom, analizuje ich zachowania i motywacje, niespodziewanie wkraczając jako… Życiowy pomocnik. Bo Gaiman, jak zwykle przewrotny, poprzez przedstawienie wizerunku i przygód śmierci analizuje samo życie, jego cel i urok. Niewątpliwą zaletą tej powieści graficzne są takie dodatki jak wstęp napisany przez znaną piosenkarkę Tori Amos oraz portrety Śmierci wykonane przez najbardziej cenionych artystów parających się wykonywaniem ilustracji do powieści graficznych. Pozwalają one pozwać główną bohaterkę sagi z różnych perspektyw. Przede wszystkim zaś można wyciągnąć z tej historii pewne niezmienne wnioski – nieważne są pieniądze, liczy się zapał, inteligencja i zdolność logicznego myślenia.
„Śmierć” i „Persepolis” to utwory skrajnie od siebie różne, choć przecież należą do tego samego gatunku. Różni je wiele, jednak jest także coś, co łączy – ich popularność. Obie powieści są powszechnie doceniane na całym świecie ze względu na staranne ilustracje, niekonwencjonalną fabułę oraz charakterystycznych, budzących sympatię bohaterów. Ciężko się od nich oderwać – po poznaniu ich rzeczywistości, zostają w pamięci na długi czas, pozostawiając po sobie wspomnienie pięknych historii.
EBI