Polska jest krajem, który bez wątpienia może poszczycić się rozbudowaną tradycją zaślubin, która nadal jest chętnie kultywowana. Jednak nie tylko polscy katolicy mają ciekawe sposoby na celebrację tego wyjątkowego dnia. Zwyczaje weselne kultur nie związanych z chrześcijaństwem zaskakują swoją odmiennością.
Islam
Muzułmanie zamieszkują wiele krajów, a każdym z nich tradycja weselna prezentuje się nieco inaczej. Jednak wspólnym elementem zaślubin w religii islamskiej jest z pewnością kontrakt podpisywany w tym ważnym dniu. Zawarte są w nim wszelkie informacje, opisujące obowiązki małżonków względem siebie nawzajem, rolę w rodzinie, sposób wychowania potomstwa. W tradycji muzułmańskiej młodzi nie wręczają sobie obrączek. Samo przyjęcie weselne zazwyczaj jest bardzo huczne, normą jest uczestnictwo w nim nawet 200 osób. W trakcie przyjęcia mężczyźni oraz kobiety bawią się osobno. Kulminacyjnym punktem wesela jest wykonanie tańca Dabkeh, w którego trakcie wszyscy goście tańczą wokół nowożeńców.
Judaizm
Zaślubiny żydowskiej pary rozpoczynają się od wręczenia przez pana młodego kontraktu małżeńskiego swojej przyszłej żonie, która następnie okrąża go trzykrotnie. Najważniejszym punktem zaślubin jest jednak Nisuin, przysięga składająca się z 7 części, składana w obecności 10 mężczyzn. Zaraz po niej para młoda wypija wino, po czym pan młody tłucze kieliszek, a szkło rozgniata nogą. Aby przyjęcie weselne mogło się rozpocząć, pani młoda musi zostać uniesiona w górę na krześle i obniesiona po całej sali przez biesiadników. Ciekawostką jest fakt, że rabin wcale nie musi być obecny w trakcie zaślubin pary, jest to bowiem obrządek prywatny.
Hinduizm
Hinduskie wesela to niezapomniane wydarzenie dla całej społeczności. Bliższa i dalsza rodzina, sąsiedzi, znajomi i nieznajomi – słowem: wszyscy biorą udział w radosnym świętowaniu. Kilkaset osób w luźnej i radosnej atmosferze spożywa wegetariańskie posiłki i bawi się (zazwyczaj) bez alkoholu. Jedynie młoda para jest dość często niezwykle poważna. Jednym z powodów tego stanu rzeczy jest fakt, że młodzi przed ślubem najczęściej słabo się znają, a małżeństwa zgodnie z tradycją są aranżowane przez rodziny. Sama ceremonia trwa przez kilka dni. Stałymi punktami są liczne rytuały i modlitwy wykonywane w domu panny młodej, następnie małżonkowie okrążają siedem razy święty ogień, sypią ryż, rozlewają masło czy ozdabiają twarz czerwonym proszkiem. Zazwyczaj najbardziej widowiskowym momentem całości wesela jest wejście panny młodej w niezwykle zdobnym sari i bogatej biżuterii, zaś niezwykle ciekawym zwyczajem jest malowanie rąk gości henną w fantazyjne wzory. Całość kończy wymiana girland kwiatów przez nowo poślubionych małżonków.
Romowie
Żyjący w Europie współcześni Romowie przeważnie przejęli już wiarę chrześcijańską, także w jej obrządku organizują śluby. Jednak już samo wesele posiada swój specyficzny charakter. Aby przyjęcie mogło się zacząć, jeden z gości związuje młodej parze ręce, po czym pyta kobietę, czy na pewno chce być żoną tego mężczyzny. Jeśli odpowiedź jest twierdząca, przyjęcie weselne może się rozpocząć. Uczta wśród Romów charakteryzuje się ogromnym przepychem, rodziny oszczędzają na nią często przez kilka lat. Suknia panny młodej przeważnie jest kolorowa, pełna ozdób i falban, a także bardzo ciężka. Romowie bawią się ku czci młodej pary co najmniej przez dwie noce, przy dźwiękach cygańskiej muzyki.
Japonia
Według dawnych zwyczajów japońskich związanych z shintoizmem, uroczystość zaślubin jest bardzo skromna. Kobieta i mężczyzna, odziani w tradycyjne stroje, wkraczają do świątyni różnymi drzwiami, przy akompaniamencie fletów i bębnów. Następnie, sącząc sake, składają sobie przysięgę małżeńską. Uroczystości towarzyszy przeważnie tylko najbliższa rodzina pary. Jednak tradycja ta coraz rzadziej jest kultywowana, pary ślubują sobie często w świątyniach chrześcijańskich, a po ceremonii następuje przyjęcie weselne. To z kolei ma być jak najbardziej ekstrawaganckie, obecność egzotycznych zwierząt czy kontrowersyjnych potraw nikogo nie dziwi.
APU