Silny, poważny dostojny… Akita inu to rasa, która nie jest polecana nowicjuszom w dziedzinie opieki nad czworonogami. Są to zwierzęta wymagające, o mocnym charakterze. Warto poznać ich charakterystykę, zanim zdecydujemy się przyjąć pod swój dach jednego z przedstawicieli psów pierwotnych. Ich popularność w ostatnich latach w naszym kraju wzrasta, ale nie każdy sprosta opiece nad nimi. Dla kogo akita będzie dobrym kompanem? Co warto wiedzieć o tych pięknych zwierzętach?
Siła fizyczna i siła temperamentu
Akita inu są największymi z narodowych psów Japonii. Już pięć tysięcy lat temu towarzyszyły samurajom, z którymi są utożsamiane. Zajmują znaczącą pozycję w kulturze, sztuce i dziedzictwie Kraju Kwitnącej Wiśni. W 1931 zostały uznane za japoński pomnik przyrody. Sam ich wygląd kojarzy się z majestatem, dumą i siłą. Należą do kategorii szpiców. Mają niewielkie uszy, które osadzone są na dumnie wyprężonej głowie, grube futro w kolorze białym, odcieniach sezamowego, pręgowane lub rude. Wysokość samców wynosi około 70 cm, suki są kilka centymetrów niższe. Waga psów waha się od 35 do około 50 kg. Początkowo zwierzęta te były hodowane, by dostarczyć wrażeń zwolennikom psich walk. Doskonale sprawdzały się też, wykorzystując swój zmysł łowczy, polując na grubą zwierzynę. Hodowano je również, by stróżowały i pilnowały posesji, ponieważ wykazują silny instynkt terytorialny.
Obecnie głównie pełnią funkcję towarzysza człowieka. Odpowiednio wychowane potrafią być wierne swojemu przewodnikowi. Potrzebują odpowiedniej socjalizacji i konsekwentnego prowadzenia, a także ciągłej pracy i kontroli, ponieważ silny instynkt łowiecki, bywa ciężki do opanowania. Osoba, która będzie sprawowała nadzór nad psem, musi potrafić stworzyć hierarchię. Akita nie jest ufny wobec nieznajomych ludzi i bywa trudny w socjalizacji z innymi psami.
Wymagania rasy
Decydując się na przyjęcie do swojego domu przedstawiciela tej rasy, musimy pamiętać, że to psy, które nie lubią być drażnione. Akceptują małe dzieci domowników, ale nie możemy zostawiać ich bez nadzoru. Obce osoby nie są przez nie mile widziane. Psy tej rasy mają też trudności w socjalizacji z innymi czworonogami. Powinniśmy poświęcić sporo czasu na codzienne treningi ze zwierzęciem. Dzięki nim nie będzie się nudził i ostudzi swoje zamiłowanie do polowania. Akity nie mają szczególnych potrzeb ruchowych, musimy pamiętać, że spuszczone ze smyczy na otwartym terenie, mogą skuszone zapachem zwierzyny, ulec instynktowi i uciec. Odpowiednie żywienie, ciekawe spacery, wyczesywanie sierści (dwa razy do roku obficie linieją), a przede wszystkim lekcje behawioralne od najwcześniejszego etapu życia, to podstawa. Komplikacjami zdrowotnymi, które mogą doskwierać naszym pupilom, najczęściej są problemy dermatologiczne, schorzenia oczu i dysplazje stawów biodrowych.
Włączenie do rodziny psa powinno być skrupulatnie przemyślane i zaplanowane. Każde zwierzę wymaga odpowiedniego podejścia i poznania. Wiedza o cechach rasy stanowi punkt wyjściowy w procesie adaptacji nowego członka stada. Warto poświęcić czas i wykazać się rozsądkiem, nie ulegając modzie i nie ograniczając się do wyglądu nowego pupila.
SST