Kreatywna.pl Gazeta Kreatywna
Podobne artykuły
Jedną z najbardziej popularnych chorób pasożytniczych zarówno w naszym kraju, jak i na świecie jest glistnica. Pasożyt, który ją wywołuje, jak sama nazwa wskazuje to glista ludzka.
Ten robak z grupy nicieni ma walcowaty kształt i osiąga rozmiary: samice od 40 do 50 cm, a samce (znacznie mniejsze) 15 – 30 cm. Rozwija się w jelitach ludzkiego organizmu, gdzie żywią się ich uszkodzonymi ściankami oraz trawionym pokarmem. Każdego dnia samica jest w stanie złożyć nawet 200 tysięcy jajeczek, które wydalane są wraz z kałem, przez co może dojść do zakażenia kolejnego żywiciela.
Aby doszło do zarażenia, jajeczka muszą dostać się do naszego organizmu przez układ pokarmowy. Dlatego główną przyczyną zachorowań jest nieprzestrzeganie higieny osobistej. Najczęściej poprzez włożenie brudnych rąk do buzi, na których znajdują się jajeczka, pasożyt dostaje się do naszego organizmu. Do zarażenia może dojść również wraz ze zjedzeniem zakażonej, nieumytej żywności, na której powierzchni mogą się znajdować zarodniki pasożyta. Szczególną uwagę należy zwrócić tu na warzywa z domowych ogrodów, w których stosuje się nawozy naturalne. Jajeczka mogą dostać się do naszego organizmu również wraz z zakażoną wodą np. podczas kąpieli w zbiorniku wodnym. Bardzo często nieświadomie połknięcie niewielkiej ilości skażonej wody jest przyczyną choroby. Jaja glisty ludzkiej mogą przetrwać również w glebie. Wraz z nieczystościami na podeszwie buta możemy je przetransportować do domu. W ten sposób zapewne dojdzie do skażenia kilku przedmiotów, co doprowadzi do lawinowego zarażenia wszystkich domowników.
Osobami szczególnie narażonymi na infekcję są dzieci. Ze względu na nieprzestrzeganie higieny i częste wkładanie rąk do buzi ryzyko wystąpienia u nich glistnicy jest bardzo wysokie.
Gdy jajeczka dostaną się do naszego organizmu, wykluwają się z nich larwy, które w ciągu 2 – 3 miesięcy osiągają stan dojrzałości. W tym okresie krążą po naszym organizmie. Po przedostaniu się do krwiobiegu wędrują do wątroby, serca, płuc, a następnie do tchawicy i jamy ustnej. Po ponownym połknięciu zostają na stałe w świetle jelit. Dorosłe już osobniki żyją w naszym organizmie ponad 12 miesięcy.
Diagnoza
Ze względu na 2 cykle rozwoju pasożyta, lekarze określają 2 etapy objawów: okres wędrówki larw i żerowanie dorosłego osobnika. Ze względu na odporność chorej osoby objawy są różne i często nie jednoznaczne, jednak do najpopularniejszych należą:
- pogorszone samopoczucie
- zawroty głowy
- lęk i stres (stany lękowe)
- zaburzenia snu
- stany podgorączkowe
- podwyższona aktywność nerwowa
- bóle brzucha
- zaparcia
- nudności
- biegunka
- wzdęcia
- wymioty
Możliwe są też zmiany skórne (alergiczne) takie jak wypryski, pokrzywka czy świąd. W skrajnych przypadkach może dojść do astmy oskrzelowej, zapalenia spojówek, duszności, a nawet do krwioplucia oraz ślinotoku. Penetracja organizmu przez larwy może również doprowadzić do zapalenia narządów wewnętrznych w naszym organizmie.
Żerowanie dorosłych osobników bardzo często jest bezobjawowe, lecz nie można go lekceważyć ze względu na konsekwencje. Zbyt duże namnożenie się pasożytów prowadzi do bardzo ciężkich chorób (niedokrwistość, niedrożność jelit), a nawet do spowolnienia fizycznego i psychicznego rozwoju u dzieci.
Podczas trwania glistnicy możemy zauważyć w kale jaja, larwy, a nawet dorosłe osobniki. Jajeczka mają charakterystyczny brodawkowaty kształt. W poważnym stadium choroby, osobniki możemy zauważyć w wymiocinach oraz wykrztuszanych wydzielinach drug oddechowych chorej osoby. Po wystąpieniu tych objawów konieczna jest wizyta u lekarza oraz rozpoczęcie leczenia.
Leczenie
Metody leczenia są zależne od fazy rozwoju choroby. Sama terapia nie należy do najprostszych i trwa zazwyczaj kilka tygodni. Bardzo ważne jest, aby po ustąpieniu objawów nie kończyć kuracji, lecz doprowadzić ją do końca. Ze względu na to, że samica może złożyć 200.000 jaj na dobę, całkowite wytępienie pasożytów jest procesem długotrwałym. Całkowite wyleczenie stwierdza się po badaniach kału w odstępach co 3-5 dni.
Oprócz leków przeciw pasożytniczych przepisanych przez lekarza (mebendazol, pyrantel i albendazol), zaleca się wspomaganie leczenia domowymi sposobami (spożywanie czosnku i pora) oraz stosowanie preparatów na pasożyty (np. Inventfarm).
Podsumowując, na choroby pasożytnicze narażeni jesteśmy wszyscy. Bez względu na płeć czy wiek glista ludzka może się zagnieździć w organizmie każdego z nas. Najskuteczniejszą metodą na powstrzymanie zarażeń (średnio od 1 do 18% społeczeństwa) jest oczywiście profilaktyka. Regularne przeprowadzanie badań kontrolnych oraz sumienne dbanie o higienę osobistą jest drogą, którą należy obrać w walce z chorobą, jaką jest glistnica.
Materiał partnera zewnętrznego