Perfekcyjnie ukształtowana przegroda nosowa to prawdziwa rzadkość. Na taki stan rzeczy ma wpływ kilka czynników, w tym wady wrodzone, jednak najczęściej odpowiedzialne są urazy. Niekiedy nawet niezbyt groźnie wyglądające uderzenie może na stałe skrzywić przegrodę nosową. Niewielkie odstępstwa od normy nie wpływają na nasze funkcjonowanie, jednak znaczące zmiany mogą stać się uciążliwe i pogorszyć warunki życia.
Jak rozpoznać krzywą przegrodę nosową?
W wielu przypadkach patologiczne zmiany nie są widoczne na pierwszy rzut oka. Kształt nosa u części pacjentów nie odbiega od standardowych, więc osoby nie zdają sobie sprawy ze swojej przypadłości. Zaniepokoić powinna więc nas poniższa lista objawów:
- Oddychanie przez usta, szczególnie w trakcie snu lub jedzenia posiłków. U niemowlaków spotkać się można z częstym przerywaniem karmienia i „łapaniem” powietrza.
- Nawracający ból zatok, częste zapalenia gardła.
- Spora ilość wydzieliny w gardle, którą trzeba wykrztuszać.
- Gorszy zakres słyszalności w porównaniu do osób zdrowych.
- Częste krwawienie z nosa niebędące znakiem żadnej innej choroby, przewlekłego stresu lub przemęczenia.
Gdy zauważymy u siebie lub swojego dziecka któryś z powyższych objawów, powinniśmy udać się do laryngologa. Lekarz na podstawie badań stwierdzi, czy nasza wada kwalifikuje się do skierowania na operację. Badania polegają na zajrzeniu w jamę nosa specjalnym narzędziem (rynoskopia), wprowadzaniu do nosa cienkiej sondy zakończonej kamerą (endoskopia) lub na sprawdzeniu przepływu powietrza (rynometria). Powinniśmy również dostarczyć zdjęcie rentgenowskie przegrody nosowej.
Jak wygląda zabieg korygujący skrzywioną przegrodę nosową?
Od stanu naszej wady i ogólnej kondycji będzie zależało to, na jaką metodę leczenia zdecyduje się lekarz. Najpopularniejszymi w naszym kraju są dwa zabiegi: podśluzówkowa resekcja przegrody nosa oraz septoplastyka. Pierwszy z nich polega na wycięciu skrzywionej chrząstki, naprostowaniu jej (lub w przypadku, gdy zmiany są zbyt duże – na dopasowaniu odpowiedniego implantu), wstawieniu jej w pierwotne miejsce oraz zaszyciu miejsc cięcia. Chirurg dostaje się do newralgicznych miejsc przez otwory w nosie, więc nie powstają żadne rany i blizny zewnętrzne. Drugi zabieg jest jeszcze mniej inwazyjny i polega na przycięciu i wyrównaniu istniejącej kości bez jej wycinania. Jest chętnie stosowany w przypadku dzieci, których to chrząstki podatne są na kształtowanie. W obu przypadkach najczęściej stosuje się znieczulenie miejscowe.
Inaczej wygląda zabieg, kiedy należy skorygować również zewnętrzny wygląd nosa. Jest to skomplikowana procedura, która niekiedy wymaga znieczulenia ogólnego. W zależności od wielkości uszkodzeń, nos może być łamany i rekonstruowany z własnej materii lub trzeba posłużyć się implantami zewnętrznymi.
Dowiedz się więcej o leczeniu i przebiegu zabiegu – operacja przegrody nosowej.
Materiał partnera zewnętrznego